Beginnersfout

Om 20:10u vliegt Marleen van Kopenhagen terug naar Nederland. We zijn eigenlijk de hele zaterdag al bezig met het afscheid en als het dan zover is, is het echt niet leuk. Ineens staat ze op de roltrap en het bord ‘Only Passengers’ maakt het onomkeerbaar.

Het was een feest om met zijn tweeën aan boord te zijn. Ondanks Marleens onervarenheid op open zee is het prima gegaan. In de metro terug naar de boot overdenk ik de afgelopen drie weken: Duitse wad, Helgoland, Nord-Ostsee-Kanal en Oostzee. Wat een trip hebben we gemaakt. Ik ben dankbaar voor de afgelopen drie weken. Maar lopend van Kongens Nytorv naar de Nyhavn vind ik er geen zak aan. Marleen hoort in dit plaatje en ze is er niet meer bij…

Ik breng nog een nacht door in de Nyhavn en ga er dan vandoor. Met een kalm zuidelijk windje doe ik er een hele middag over om naar het 14 mijl verderop gelegen eilandje Ven te komen.

Ven ligt in de Sont, precies tussen Denemarken en Zweden in. Maar het hoort bij Zweden dus plichtsgetrouw wissel ik het gastenvlaggetje weer. Ik vind een mooie ankerplaats aan de zuidwest-kant van het eiland waar ik lekker beschut lig tegen de wind en de golfjes die vanuit het zuidoosten komen. Ik denk bij mezelf dat dit een uitstekende plek is om weer te wennen aan het alleen aan boord zijn. Morgen blaas ik de rubberboot op en zal ik Ven gaan verkennen.

Die rubberboot vind ik een opgave: uitpakken, opblazen met de voetpomp, overboord zetten… En morgen zeil ik weer verder dus aan het einde van de dag moet alles in omgekeerde volgorde nog een keer, om het weer op te ruimen. Wat een gedoe. Ik kom in de verleiding om toch maar in het haventje van Kyrkbacken af te meren waar ik zó voet aan land kan zetten op Ven.

Maar met de rubberboot naar de wal is natuurlijk avontuurlijker, levert een mooie foto op van de geankerde Kendu en is goedkoper. Ik leef op een budget en elke havenovernachting – rondom EUR 30 – die ik kan uitsparen is er één. Dus de rubberboot it is. De buitenboordmotor ga ik er niet opzetten, ik kan best roeien naar de wal. Eigenlijk is al het werk zo gedaan en de rubberboot drijft al gauw. Wat zeur je nou ook, wat moet je anders de hele dag doen?

Ondanks dat de rubberboot van een gerenommeerd merk is, zijn de roeispanen en vooral de roeidollen helemaal pet. Het is allemaal niet erg stevig en blijft ook niet op zijn plaats. Steeds als ik kracht zet schieten ze los. Toch roei ik door naar de wal. ‘Ik kom er wel’, denk ik. En dat lukt ook. Maar als ik na een lange dag wandelen met meer wind en golfslag terug moet, kom ik nauwelijks meer bij de Kendu. Wat een beginnersfout. De volgende keer éérst de problemen fiksen en dan weer verder. Niet andersom!

Ik wandel Ven helemaal rond via een route van 12 km (www.skaneleden.se) die erg goed is aangegeven. De route leidt me door mooie gebieden, laantjes en langs de drie havenplaatsjes Kyrkbacken, Norreborg en Bäckviken. De laatste is tevens de aanmeerplaats van de veerpont. Norreborg vind ik het mooiste haventje.

Tijdens de wandeling profiteer ik ook van het Zweedse ‘Allemansrecht’. Dat recht houdt in dat je (bijna) overal mag komen en recreëren zolang je je maar netjes gedraagt. Regelmatig klim ik over omheiningen heen – van een paardenweide bijvoorbeeld – gefaciliteerd met een mooi houten trappetje om dat gemakkelijk te maken. Lees meer over het Allemansrecht op www.allemansratten.se. Heerlijk land, Zweden!

Als ik weer aan boord ben na een moeizame roeitocht ruim ik de rubberboot direct weer op. En ik zie met lede ogen aan dat mijn rustige ankerplekje is veranderd in een hobbelige plek. De wind is iets zuidelijker geworden en ik lig net niet meer beschut. Ik besluit het anker op te halen en zeil in drie kwartier naar de noordkant van het eiland. Vanmiddag liep ik daar en zag ik dat ik daar ook prima kan ankeren. En dan zit het hele eiland tussen mij en de golven in en dat levert vlak water en straks een goede nachtrust op.

Ik heb al vaak genoeg meegemaakt dat ik dacht: ‘Ach, het zal vanavond wel meevallen met de wind en golven.’ En vervolgens lig ik me dan een hele nacht te ergeren. Nog meer aan het feit dat ik er niets aan gedaan heb toen het nog gemakkelijk kon, dan aan de golven zelf. Déze beginnersfout maak ik niet meer!

De juistheid van deze beslissing blijkt de volgende ochtend. De wind staat weer eens flink door en komt ergens uit het zuiden tot oosten. Onder alleen mijn voorzeil ga ik ankerop en zet koers richting het noorden. Meteen als ik uit de beschutting van Ven kom, merk ik hoe hoog de golven alweer zijn. Langs slot Kronborg vaar ik de Sont uit en boven Sjælland langs naar het westen, richting de Belts.

Kronborg is de plek waar Shakespeares ‘Hamlet’ zich afspeelt. Ik lees erover dat dit stuk nog vaak op de binnenplaats daar wordt opgevoerd. Járen geleden ben ik eens naar een abstracte voorstelling van Shakespeare geweest. Of dat Hamlet was of een ander stuk weet ik niet meer. Maar ik was wél helemaal genezen van Shakespeare…

Ik wil een paar weken gaan doorbrengen in de Kleine en Grote Belt. Ik verwacht daar veel te kunnen ankeren en mooie plaatsjes te kunnen bezoeken. Dit zeilgebied ligt wat verder naar het westen van de Oostzee en ik wil de komende twee dagen flink naar die kant opschuiven. Ik doe dat in twee etappes: deze dag zeil ik ruim 40 mijl naar Hundested en de volgende dag zet ik dan door naar Samsø. Zo profiteer ik van de aanhoudende oostelijke winden en kan ik aan de westkant van Samsø een beschutte ankerplek vinden.

De tocht naar Hundested is werkelijk fantastisch. De wind is zuidoost en ik vaar dicht onder de kust van Sjælland onder de hoge wal over vlak water. Ik zeil nog steeds alleen op mijn voorzeil en dat is prima. De wind is continu boven de 25 knopen en bij vlagen tikt mijn windmeter de 40 knopen aan. Ik maak me zorgen of ik met deze harde wind straks wel goed kan aanmeren in Hundested. Ik ken de situatie daar niet en dat maakt me wat onzeker. Ik mis mijn maatje Marleen die kan helpen met aanmeren. Op Google Maps inspecteer ik de indeling van de haven en zie een paar plekken waar ik naar verwachting het makkelijkst kan aanmeren en beschut lig. En als ik er eenmaal ben kan ik het plekje waar ik vooraf het liefst voor gekozen had inderdaad nemen en alles gaat perfect.

Hundested is niet heel aantrekkelijk als plaatsje maar wel bijzonder praktisch: binnen een straal van 200 meter rondom mijn ligplaats zijn een treinstation, een veerboot, een Aldi én een goede viswinkel. Prima plek dus om bemanning aan of van boord te laten gaan en om de voorraden aan te vullen.

Ik breng er een goede nacht door en ’s ochtends doe ik wat boodschappen en vertrek. Het waait nog steeds stevig dus buiten de haven zet ik weer alleen mijn voorzeil en ga verder waar ik gister gebleven was: met een uitstekend windje ruim 50 mijl op weg naar Samsø. Als later de wind wat stabiliseert rond de 20 knopen zet ik ook mijn grootzeil en heb wederom een prachtige zeiltocht. Op Youtube heb ik er een filmpje van gezet.

Als ik in de buurt van Samsø ben, appt mijn vader: ‘Ik denk dat jij achter dat eiland links voor je voor anker gaat.’ Ik glimlach. En denk aan hoe mijn vader vroeger altijd zorgvuldig de plekjes uitzocht om rustig aangemeerd of voor anker te kunnen overnachten. En zo heb ik dat van hem geleerd. Hij volgt mijn reis nauwgezet via mijn AIS-posities. We hebben blijkbaar nog steeds hetzelfde inzicht.

Achter Samsø vind ik inderdaad een mooie plek. Ik blijf hier twee nachten liggen. Even rust! Vrijdag besluit ik om naar de Kleine Belt te zeilen. Achter het eiland Æbelø kan ik prima ankeren met de voorlopig voorspelde oostelijke winden. En met de 10 knopen wind die er waait kan ik er lekker rustig heen zeilen. Ook weleens lekker na al die onstuimige tochten. En een bewijs aan al mijn lezers dat het niet altijd hakken en sleuren is hier!

Ik begin enthousiast aan de tocht en besluit met deze ruime wind de gennaker te zetten. Een uurtje loopt het lekker maar dan kakt de wind helemaal in. Ik drijf tot de tweede helft van de middag met weinig tot geen wind op zee en dan ben ik het zat. Ik ruim alles op en vaar op de motor verder.

Achter Æbelø vind ik een mooie plek aan een mooring. Hier houd ik het wel weer even uit!