Øyer og fjorder

Marleen en ik zijn helemaal in ons element op Kvitsøy! En dat is maar goed ook want een blik op het weerbericht doet sterk vermoeden dat we hier wel een paar dagen zullen blijven. We zijn vrijdagavond aangekomen en vanaf zaterdagmiddag worden er stevige buien met regen en vooral ook veel wind(stoten) tot 45 knopen verwacht.

Kvitsøy is eigenlijk niet één eiland (øy) maar een verzameling van eilandjes. Het eiland Grøningen is met een bruggetje aan Kvitsøy verbonden en herbergt een leuk restaurantje. We lopen er naartoe voor een drankje en gaan pas weg na een heerlijk driegangenmenu. Echt de moeite waard! Moe maar voldaan lopen we terug naar de boot en slapen heerlijk.

Vanaf zaterdag is het weer zoals voorspeld echt dramatisch. Goed dus dat we zo’n mooi plekje gevonden hebben waar we een paar dagen verwaaid kunnen liggen. Zaterdagochtend vertrekken er nog een paar boten en wat er overblijft zijn de jachten die net als wij voorlopig blijven. Er komt weinig tot niets aan nieuwe boten binnen.

Maar als we iets hebben geleerd aan deze Noorse westkust, dan is het wel dat de weersvoorspellingen vaak slecht zijn én ook uitkomen, maar dat er ook elke dag wel een paar traktaties van opklaringen zijn waar je gebruik van moet maken. Zaterdag trekken we er daarom bij de eerste gelegenheid op uit voor een wandeltocht over dit ruige eiland dat tevens de kleinste gemeente van Noorwegen is.

In de hoofdstraat staat met olieschilderijen van Lauritz Haaland (1855-1938) de geschiedenis van het eiland uitgebeeld. Een geschiedenis met natuurlijk veel nautische elementen. En als je net zelf een dag eerder op eigen kiel het eiland hebt aangedaan, kun je niets anders dan respect hebben voor de zeelui van toen. Ik had moeite om met de modernste navigatiemiddelen en gedetailleerde kaarten mijn weg te vinden tussen de talloze rotsen net boven maar ook onder water. Hoe moet dat wel niet geweest zijn in vroegere tijden met een zeilschip zonder die hulpmiddelen, zonder motor bij een eiland aan zo’n ruige kust?

Het is niet voor niets dat op Kvitsøy een van de oudste vuurlichten van het land staat. En dat is niet de witte vuurtoren die op de foto bovenaan deze blog staat. Het is die beweegbare arm met vuurkorf er net naast. Deze korf werd gevuld met steenkool, omhoog bewogen en brandde de hele nacht gedurende de periode van het jaar waarin de nachten lang en donker zijn in Noorwegen.

Voor ons is de vuurtoren vandaag vooral het beginpunt van onze wandeling. De route van slechts een paar kilometer lang is goed bewegwijzerd en houdt ons toch een poosje bezig. Het is nogal klauteren zo nu en dan door het ruige landschap van dit eiland. We maken talloze foto’s en de een vinden we nog mooier dan de ander. Moeilijk kiezen dus voor deze blog! Wie meer foto’s wil zien kan op de foto hieronder klikken voor een collage van twee minuten op YouTube!

Maandag is het weer tijd en fijne wind om verder te gaan. Net als onze vorige plekken aan deze kust kost het wat moeite om deze bijzondere plaats achter ons te laten. Maar we weten dat er nog meer mooie plekken gaan komen!

We zetten koers naar de Lysefjord. Zowel door een Amsterdamse dame (die met een Noor getrouwd is) in Rekefjord als door Liesbeth van HR412 Barnes werd deze fjord als een ‘must’ getipt. Qua omvang kan de door ons al bezochte Rekefjord zich op geen enkele wijze meten met de Lysefjord. Daarnaast vind je in de Lysefjord ook de zogenaamde ‘Preikestolen’, een van de grote attracties van Noorwegen.

Met de wind in de rug en alleen op het voorzeil zeilen we van Kvitsøy naar Stavanger en dan naar de Lysefjord. We komen steeds meer landinwaarts en maken kennis met typisch fjordenweer: de wind neemt af en de miezerige regen flink toe! De aanblik van de fjord is voor ons dan ook heel anders dan de foto die in onze mooie pilot staat.

Niettemin vinden we een prachtige ankerplek waar we rustig kunnen liggen met een imponerend uitzicht op de fjord om ons heen. Overal storten kleine en grote watervallen van grote hoogte in het water. En soms kunnen we ver (en hoog) kijken naar de rotswanden om ons heen en soms zien we slechts mist en laaghangende bewolking. Mystieke omstandigheden in dit schitterende landschap. De juistheid van de keuze om naar het westen van Noorwegen te gaan wordt in onze ogen nogmaals bevestigd!

We blijven hier twee nachten liggen en het weer is echt abominabel slecht. Het dagelijkse lichtpuntje dat we eerder nog wel zagen in het weer, is steeds moeilijker te vinden. Eén keer maken we een tochtje met de rubberboot naar de uit het water oprijzende steenmassa tegenover de ankerplaats. We komen nét niet droog terug als we door het dreigende weer besluiten een tussenstop te maken op Kendu. Maar na die malse bui varen we opnieuw uit en bezoeken de oever aan de andere zijde. Daar maken we een kleine wandeling en dat lukt zonder nat te regenen. Op de terugtocht naar Kendu maken we echter weer een noodgedwongen tussenstop, dit keer bij een restaurant aan de baai dat uitsluitend per boot te bereiken is.

Een paar keer per dag meert daar een rondvaartboot aan en uitbater Benjamin ontvangt dan de tientallen gasten met koffie, thee en wafels. Als wij er zijn zit Benjamin tussen twee van die ontvangsten in en biedt ons spontaan gratis wafels en wat te drinken aan. Hij vertelt dat hij blij is dat er even wat mensen zijn want het grootste deel van de dag zit hij alleen. We laten het ons goed smaken en leren jammer genoeg dat er vóór Corona zo’n acht boten per dag kwamen en nu vaak nog maar twee…

De volgende dag motoren we vanuit onze ankerbaai verder de Lysefjord in voordat we dit gebied weer verlaten. We varen langs de Preiksetolen die 600 meter boven het water uitsteken en ook liggen we even stil aan de voet van de Hengjanefossen waterval. We worden kletsnat maar het is volstrekt onduidelijk of dat van de overvloedige regen of het stuifwater van de waterval is. Van de Preikestolen zien we alleen de basis. De rest verdwijnt in de laaghangende bewolking. Indrukwekkend is het wel weer!

Als we uit de fjord zijn kunnen we zowaar weer een stukje zeilen en het weer is niet echt slecht. We slapen een nachtje aan het eiland Finnøy en zetten de volgende dag onze tocht voort in de richting van Haugesund. Eigenlijk hebben we al besloten om in die middelgrote stad een nachtje aan de kade te gaan liggen, maar een paar mijl voor Haugesund komen we een ankerplaats tegen die we te mooi vinden om links te laten liggen.

Het is er een in de categorie ‘eenzaam en verlaten’ en daar houden we allebei van. We varen door een nauwe doorgang en liggen dan van alle kanten beschermd in rustig water. Alleen de berggeiten die de diverse eilanden bewonen zijn te horen.

Haugesund komt als bestemming hiermee te vervallen maar de volgende dag varen we er wel doorheen. Niet echt veel aan gemist, denken we. Net noord van Haugesund wacht ons het laatste stukje open zee dat Marleen in Noorwegen zal meemaken. We hebben net voldoende wind om even een stukje te kunnen zeilen maar zowel het eerste als het laatste deel van de tocht doen we op de motor.

We eindigen aan de kade in Førde. Een erg klein plaatsje in de buurt van de Hardangerfjord. Een mooie afsluiter van deze week rondom ‘eilanden en fjorden’. Volgende week varen we het laatste stuk in de richting van Bergen vanwaar Marleen weer naar huis zal vliegen…

Fotocollage Kvitsøy