Laatste onderhoud

Elf en een halve ton. Dat is het antwoord op de vraag die ik mezelf stelde hoeveel Kendu zou wegen als zij in de kraan hangt. Volgens ‘de folder’ weegt een Hallberg-Rassy 36 zeven en een halve ton. En dat is dan een lege boot. Dus we kunnen stellen dat het bevoorraden voor de reis wel gelukt is! Als laatste stap blijft dan over nog wat grondig jaarlijks onderhoud. Onderhoud waarvoor de boot een week de wal op gaat bij jachtwerf Van de Rest in Kats. En er daarmee voor zorgde dat ik me vorige week eigenlijk al vertrokken voelde doordat ik thuishaven Bruinisse achter me liet. En dit laatste onderhoud concentreert zich op mast en tuigage, motor en aandrijving en tot slot romp en onderwaterschip.

Om te beginnen maar eens de mast in. Eerlijk is eerlijk, dat deed ik al wat eerder dan in Kats, want ergens begin maart was er die ene dag dat het wél mooi en stil weer was en zo’n buitenkansje laat ik me niet ontnemen om mijn zeilen te wisselen van ‘winterset’ (mijn oude zeilen die eigenlijk al afgeschreven zijn) naar ‘zomerset’. En die laatste set is een grootzeil en een genua 2 die ik een paar jaar geleden liet maken en beide in uitstekende staat zijn. Mede omdat ik deze elk jaar naar de zeilmaker breng voor inspectie en onderhoud. Ik heb ze net terug en die kunnen dus aangeslagen worden.

Tegelijk met het wisselen van de zeilen doe ik ook onderhoud aan de mast en inspectie van de verstaging. Zoon Thijs hijst mij daarvoor in de mast (lieren maar!) en ik ben daarbij altijd gezekerd met twee lijnen. Ik ga met mijn hand langs alle verstaging en heb bijzondere aandacht voor de bevestiging van wantspanners, terminals en bevestingspunten aan mast en zaling. Losse tieren zijn uit den boze (en gelukkig niet aanwezig) en ik let scherp op eventuele scheurtjes, verkleuringen en oxidaties. Alles dik in orde en dat mag ook wel. In 2019 is alles vervangen.

Ik heb zowel een rolgrootzeil als -voorzeil. Van het rolsysteem van het voorzeil is alles aan dek te inspecteren en te smeren maar het rolgrootzeil heeft een lager boven in de mast en die smeer ik als ik toch daar ben. Tenslotte een inspectie van marifoonantenne, driekleuren- en ankerlicht, windex en windtransducer. Alles in orde!

Maar goed, we gaan dus de wal op en dat vind ik altijd een spannend moment. Hangt je boot daar in twee hijsbanden op onnatuurlijke hoogte boven het water en later het beton. Natuurlijk gaat dat allemaal goed, maar ik ben blij als zij stevig op een bok op haar tijdelijke plek staat. Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar het moment dat ik deze werkafspraak maakte. Dat was in december ofzo. En ik dacht toen: ’25 maart, dan kan het wel lekker zonnig en 22 graden zijn…’ De werkelijkheid is echter regen, veel wind en een graad of 8. Zonder vooruitzicht op beter weer die week. Brrr….

Ook spannend is altijd hoe je boot er onder water uitziet. Hoe is het met de aangroei, zijn er beschadigingen aan het onderwaterschip en hoe is het met schroef, anodes en speling op schroef- en roeras? Korte samenvatting: alles valt alleszins mee. Geen mechanische problemen, de anodes zijn aan vervanging toe maar dat is te verwachten. En schroef en roer zijn in uitstekende staat. Alleen even schoonmaken en nieuwe anodes op de boegschroef en hoofdschroef. Die laatste maak ik ook even mooi schoon. En omdat het een maxprop vaanstandschroef is, gaat ook de vetpomp erop om de boel te smeren met waterbestendig vet. Die beweegt zich het komende seizoen weer soepel!

Het onderwaterschip wordt door de werf direct na het hijsen met een hogedrukspuit schoon gespoten. Op sommige plekken zitten er wat zeepokken en lichte aangroei. Maar na die afspuitbeurt ziet het er allemaal prima uit en is de typisch groene kleur van het met coppercoat behandelde onderwaterschip zichtbaar. Vele jachten worden behandeld met aangroeiwerende verf (anti-fouling) die elk jaar opnieuw gesmeerd moet worden. Mijn coppercoat weert ook aangroei maar gaat na het aanbrengen 10 tot 15 jaar mee. De mijne is in 2013 aangebracht. Ik hoef deze alleen jaarlijks wat op te schuren en dan kan ik er weer een seizoen tegen. Normaal doe ik dat opschuren met een 3M schuurdoekje, maar dit jaar ga ik er met de schuurmachine en korrel 240 overheen. De typisch rode kleur (koper) komt dan weer door het groen (koperoxide) heen. Ik verwacht dat de werking daarmee weer uitstekend is dit jaar.

Eigenlijk had ik de romp ook nog willen poetsen en in de was zetten. Maar daarvoor is het gewoon echt te koud. Poetsen kan nog wel, maar mijn ervaring is dat het in de was zetten van de boot bij lage temperaturen echt zinloos is. Je smeert de was alleen maar ‘rond’ en na het uitpoetsen blijft er niets achter. Dat slaan we dus maar een jaartje over en doen we komende winter als Kendu – tegen mijn gewoonte in – toch een paar maanden de wal op gaat waarvan een week in een verwarmde hal voor onderhoud.

Wat ik wél doe is een goede wasbeurt van de romp waarbij ik de gele (kalk-)aanslag die in een seizoen ontstaat op de romp verwijder. Dat is weer een wereld van verschil. Ga ik tóch knap op reis. Door het ontbreken van de waslaag verwacht ik wel dat de gele aanslag wat sneller terugkomt, maar dan schrob ik de boot wel een keertje extra. Dat kan op een lekker zomerse dag ook prima vanuit het water!

De motor krijgt nieuwe motorolie, oliefilter en brandstoffilters. De keerkoppeling heeft nog mooi zuivere olie en de koelvloeistof moet ik een beetje aftoppen. Het zeewaterpompje lekt een paar druppels en wordt door mijn vader voorzien van nieuwe (keer)ringen.

Vrijdag 31 maart gaat Kendu weer te water. Het weer is minstens zo slecht als toen ze een week eerder eruit ging. Maar dat is goed nieuws: vanaf nu kan het weer alleen maar verbeteren. En Kendu is vertroeteld en klaar om te gaan!