London – drie generaties!

Dolblij ben ik als ik Thijs en mijn vader in de rij zie opdoemen op St. Pancras International Station in London! Ik heb mijn vader sinds eind maart niet meer gezien en Thijs zag ik voor het laatst op Norderney, half april…

Een lekker dikke knuffel en dan lopen we met zijn drieën naar ‘The Tube’. Vanaf het aangrenzende metrostation King’s Cross kunnen we met de Circle Line direct naar Tower Hill, het metrostation dat het dichtst bij de haven ligt.

Even terug naar eerder die vrijdag. Toen kwam ik aan in London. Met Kendu, over de Thames! Ik vind het toch wel een belevenis. De brede Thamesmonding vernauwt zich steeds meer tot een ‘gewone’ rivier en vooral vanaf de Thames Barrier vaar je echt de stad in. De stormvloedkering heeft een prachtig aangezicht en via ‘London VTS’ – zeg maar de verkeersbegeleiding op de Thames – krijg ik toestemming om de Barrier te passeren en instructies welke opening ik daarbij moet gebruiken. Dat is strak gereguleerd hier.

En wanneer ik twee uur later de London Bridge zie opdoemen aan de horizon, weet ik dat ik er ben. Ik heb zorgvuldig gepland met hoogwater aan te komen en daarom kan ik direct het sluisje in dat de Thames scheidt van St. Katharine Docks, de jachthaven.

Het passeren van de sluis vindt onder grote belangstelling van toeristen plaats. En ook een taxichauffeur is van de partij. Maar die staat vooral op me te schelden waarom ik niet een beetje doorvaar terwijl hij op de geopende brug staat te wachten. Fijntjes wijs ik hem op de sluisdeur die nog dicht is en zeg dat ik ook hoop dat deze snel open gaat…

Ik krijg een mooie plek in het Central Basin van de haven en maak daarna Kendu klaar voor het bezoek van mijn vader en Thijs. Beetje opruimen en zorgen dat de kooien netjes zijn opgemaakt! En dan met de Underground naar King’s Cross en St. Pancras International Station om ze op te halen. Ze zouden maar verdwalen in die grote stad!

Nu is het al laat in de avond en ik heb er een bootreis opzitten en mijn vader en Thijs een lange treinreis. Dus we gaan lekker meteen terug naar de boot. Maar alleen de wandeling van Tower Hill metrostation naar de haven is al fantastisch bij avond. De Tower of London en de Tower Bridge liggen er mooi verlicht bij. Morgen eens zien wat we gaan doen, eerst lekker rusten en slapen nu!

Ik ben al best vaak in London geweest, maar toch slagen we er zaterdag in een dagbesteding te vinden waar níets in zit wat ik al eerder heb gedaan hier! Om te beginnen het vervoer. We nemen niet de Underground of de bus, maar we gaan met de River Boats. Die maken gewoon deel uit van het openbaar vervoer in London en zijn natuurlijk superleuk voor ons om mee te reizen. Wij houden wel van bootjes!

En met die liefde voor bootjes is de eerste bestemming ook gauw gekozen. We stappen op bij Tower Hill, varen onder de Tower Bridge door en gaan dan met een noodgang richting Greenwich. Daar zijn tenminste drie dingen die we kunnen bekijken: Old Royal Naval College, de Cutty Sark en natuurlijk de nulmeridiaan.

Cutty Sark is een van de laatste en meest bekende theeklippers. In de 19^e eeuw zeilden deze schepen naar China om thee op te halen. En het was dan zaak om zo snel mogelijk weer terug te zijn voor de beste prijs. En die klippers gaan hárd. Pas aan het einde van die zelfde eeuw werden stoomschepen sneller dan de klippers. Het zeilen werd verdrongen door stoom en de klippers raakten uit de vaart. Gelukkig is de Cutty Sark bewaard gebleven en nu in Greenwich te bezoeken.

Naast de Cutty Sark ligt de Gypsy Moth. Helaas in dit geval in de vorm van een Pub. De echte Gypsy Moth (IV) is natuurlijk het schip waarmee Sir Francis Chichester single-handed rond de wereld zeilde om te kijken of hij dat sneller kon dan de theeklippers van weleer. Ook Gypsy Moth IV is gerestaureerd en vaart – in tegenstelling tot Cutty Sark – weer over de zeeën. Dus zo ‘helaas’ is het niet dat de Gypsy Moth hier in Greenwich een Pub is. Want in de haven blijven ‘…that is not what ships are built for.’ Op het moment dat ik dit schrijf ligt het schip in Scheveningen!

Na wat rondom de Cutty Sark gelopen te hebben wandelen we naar het ‘centrum van de moderne tijd’: Greenwich. Hier loopt de nulmeridiaan en kun je met een voet op het oostelijk en met je andere voet op het westelijk halfrond staan. Moet je wel een kaartje kopen. Dat doen wij niet – wíj hebben immers het drielandenpunt – maar kijken er wel even rond. Ook maak ik er een foto van het Old Royal Naval College met London op de achtergrond. De Thames loopt er tussendoor.

Ik ben natuurlijk wel op stap met een student Civiele Techniek en mijn vader die een werkzaam leven lang heeft besteed aan sluizen, stuwen en watermanagement. Dus de volgende stop wordt vastgesteld op de Thames Barrier. We hebben geluk, het is zaterdag en alleen op zaterdag is volgens de website het bezoekerscentrum van deze stormvloedkering geopend. En daar zijn interessante dingen te zien. Een werkend schaalmodel, bijvoorbeeld!

Het zicht op de stormvloedkering is mooi als we er zijn. Maar het bezoekerscentrum valt een beetje tegen. Want het is al een paar weken gesloten. Wij hebben een tip voor de beheerder: als je dan tóch een website hebt, hang dan niet alleen een briefje aan de deur maar zet het ook op je website!

We lopen terug naar de bushalte en rijden met dezelfde lijn die ons gebracht heeft nog een beetje verder ‘stroomafwaarts’. Daar pakken we de River Boat om ons terug naar de stad te brengen, helemaal naar Westminster. En we passeren daarbij niet alleen de Thames Barrier, maar ook alle andere bezienswaardigheden die ik al had gezien toen ik met Kendu de stad invoer en nog meer als we de Tower Bridge voorbij varen en bij Westminster Pier van boord gaan.

Bij Westminster, het bestuurlijke hart van London, is het ongelooflijk druk. Er blijkt een anti-Brexit en pro-Europa demonstratie gaande. Allervriendelijkst gelukkig en we lopen er even tussendoor. Ook lopen we langs Downing Street 10, maar daar is een andere demonstratie gaande. Bezitters van een een of ander hondenras demonstreren tegen een houd- en/of fokverbod en dat voelt allemaal een stuk minder vriendelijk.

Wij lopen op onze laatste benen en gebroken kleine teen terug naar de Thames waar we bij London Eye de River Boat weer nemen en terugvaren naar Kendu. Moe maar voldaan!

Ook de volgende dag bepaalt de professionele interesse het programma. We hebben kaartjes gekocht om Tower Bridge uitgebreid van buiten en van binnen te kunnen bekijken en dat is zeer de moeite waard. We lezen alles over het ontstaan en ontwerp van de brug en beklimmen de noord toren. Daar loop ik met knikkende knieën over de glazen vloer in de hoge liggers van de brug. Je kijkt zo op de Thames en het wegdek op de brug. Veel te hoog voor mijn gevoel… Via de zuid toren dalen we weer af.

Tegenwoordig wordt de brug elektrisch aangedreven. Maar de originele stoommachinekamers zijn bewaard gebleven evenals de twee enorme accumulatoren. De stoommachines dreven een waterpomp aan en die pomp perste de twee accumulatoren meters hoog de lucht in. Door die dan vervolgens te laten zakken werd de (water)druk geleverd om de brugdelen te openen en te sluiten. En het water dat daarvoor gebruikt werd kwam gewoon uit de Thames.

Een ingenieus simpel systeem en we kunnen er uren naar kijken. Niet alleen de werking van de techniek is mooi, ook de esthetische waarde van de machines is groot. Prachtig!

De ochtend zit er daarmee op en mijn vader kiest ervoor om op Kendu te blijven terwijl Thijs en ik nog even London in duiken. We bezoeken de LEGO-winkel op Leicester Square en kijken onze ogen uit bij een aantal luxe autodealers in stadsdeel Kensington. Lotus, Rolls Royce, Bentley, Ferrari, Land Rover en Lamborghini, het zit er allemaal. Maar het leukst is toch 007’s Aston Martin gemaakt van LEGO!

Thijs en ik sluiten onze rondgang nog civiel technisch af door metrostation ‘Angel’ te bezoeken. Dit station in de Northern Line heeft de langste roltrappen van de hele Underground. Zestig meter aan een stuk maar liefst. En dat ziet er nóg indrukwekkender uit dan je denkt!

’s Avonds sluiten we ons gezamenlijke bezoek aan London af met een etentje in The Dickens Inn, net naast de haven. Wat hebben we genoten!

Maandagochtend, nog voordat de ochtendspits op gang komt, breng ik Thijs en mijn vader naar St. Pancras International Station. Zij zijn in een paar uur thuis met de Eurostar. En ik begin aan nu echt de allerlaatste etappes terug naar Nederland. Daar zal ik nog een paar dagen voor nemen…