Puntjes op de Rassy

Voordat we voor de eerste keer naar Zweden rijden om ons nieuwe schip te gaan bekijken, heb ik natuurlijk telefonisch contact met de botenmakelaar aldaar. ‘Ja, een erg compleet uitgevoerd schip meneer,’ was zijn boodschap. ‘Veel belangrijke zaken zijn zelfs dubbel uitgevoerd, zoals de radar.’

Na het telefoongesprek kijk ik op de foto’s van de website met veel interesse naar de moderne radar die op het achterschip is gemonteerd. En daarna naar de radar die in de mast hangt. Een exemplaar dat waarschijnlijk door de werf origineel in 1991 is geleverd en waar je heden ten dage echt helemaal niets meer mee kunt. ‘Dubbel uitgevoerd….’ Oude rommel nooit opgeruimd zal je bedoelen!

Als je een gebruikt jacht koopt is het zelden helemaal naar je zin. Dus in de al genomen stappen van zoeken-bekijken-aankopen-ophalen is het aanpassen van het schip naar onze wensen de volgende. En daarom zeilen we ook van Zweden via Amsterdam naar Bruinisse. Want in Amsterdam wordt de complete verstaging vervangen. Deed de advertentie (‘Tuigage: Kottertuig – Nieuwe tuigage 2022’) nog vermoeden dat de verstaging van 2022 was, dat bleek in het aankoopproces niet helemaal waar. Bedoeld werd dat er in 2022 een nieuwe kotterstag was aangebracht. Jaja… De overige tuigage is van 2006 en omdat mijn verzekering tuigages ouder dan vijftien jaar van dekking uitsluit, moet die dus vervangen worden. Ik heb goede ervaringen met CS.Rigging en met hen heb ik de afspraak gemaakt dat zij in Amsterdam hun werkzaamheden doen.

Bij jachtwerf Rhebergen wordt de mast van de boot getakeld. Voor mij een enorm spannend moment om honderden kilo’s mast boven de boot te zien zweven en vervolgens naast de boot te worden neergelegd. Maar zo’n werf doet dat natuurlijk wel vaker en alles gaat erg zorgvuldig en goed.

Het voordeel van dat de mast een paar dagen naast de boot ligt is dat we er meteen ook wat andere werkzaamheden aan kunnen doen. De eerder genoemde en volledig overbodige antieke radarantenne haal ik eruit. We plaatsen een nieuw LED driekleuren- en ankerlicht en ook het toplicht wordt getransformeerd van gloeilamp naar LED. Die moderne lampen geven meer licht, gaan niet gauw kapot en verbruiken nauwelijks stroom. Ook de marifoonantenne vervangen we door een beter exemplaar evenals de windaanwijzer (Windex).

De windgever van de navigatie-instrumenten maakt een wel zeer gecorrodeerde indruk en als ik deze beter bekijk, denk ik even terug aan de problemen met de stuurautomaat en marifoon (zie blog Delivery). Ook dit onderdeel van de vernieuwde navigatie apparatuur is slecht – want niet waterdicht -gemonteerd. Welke prutser is hier toch steeds aan het werk geweest? De windgever is niet meer te redden en ik haal een volledig nieuwe set van gever en mastkabel. Beter helemaal vervangen dan slecht gerepareerd. Als de mast straks weer staat kan ik er niet meer bij en moet het allemaal wel werken!

Ondertussen doet de tuiger zijn werk en levert echt fantastische, nieuwe materialen af. Hoofdwant, voor- en achterstag allemaal van dek tot masttop in 12 mm RVS, net als de onderwanten (D1A en D1F). Bakstagen in 8 mm Dyneema en de D2 en D3’s in 8 mm RVS. Als je als argeloze lezer van dit blog nu helemaal de weg kwijt bent: geeft niets. Ik maak het expres een beetje te technisch en er is vast een lezer die het wél interessant vindt!

En nu ik tóch bezig ben kies ik ervoor om ook het rolsysteem van het voorzeil te vernieuwen. Dat is een (forse) kostenpost waar ik geen rekening mee gehouden had, maar toch wel de moeite waard met het oog op de toekomst. De oude roller is van twee generaties terug en onderdelen zijn niet meer te krijgen. Nu is deze wel in redelijke tot goede staat, maar als je ergens onderweg iets kapot trekt, heb je een probleem. Met deze nieuwe Seldén 404s is alles weer up-to-date.

Donderdag 13 februari gaat de mast weer terug op de boot. Thijs en ik zijn daar natuurlijk bij en slaan in de middag alle zeilen weer aan. Om 17:30 is het donker en zijn wij klaar om te gaan, zowel materieel als mentaal! De havendienst van Amsterdam laat ons door de Theo Fransmanbrug en dan kunnen we het IJ op richting IJmuiden. Oorspronkelijk was het idee om daar dan de nacht door te brengen en vrijdag over de Noordzee naar Zeeland te zeilen. Maar ja, we zijn weer eens niet te houden en als dan ook het weerbericht voor de nacht betere wind voorspelt dan de vrijdag erop, besluiten we in IJmuiden om daar niet te blijven hangen maar direct door te gaan de zee op en zuidwaarts richting Zeeland. Profiteren we ook nog eens van de stroom die precies op het goede moment in ons voordeel kentert!

Een goed weerbericht ten spijt: zeilen zit er ook deze keer niet in. De windrichting is weliswaar gunstig, maar de windkracht – of liever het gebrek daaraan – laat te wensen over. Dan maar weer het oliezeil aan en rustig motoren we door de ongelooflijk heldere nacht. Het is volle maan en onder het vriespunt maar het is genieten. Koud heb ik het niet en ook van zeeziekte is geen sprake. Dat laatste komt door de rustige zee en het goede zicht. En het gebrek aan kou heeft vast te maken met de onderbroek die ik aan heb, de lange thermo-onderbroek, de spijkerbroek, de joggingbroek en de zeilbroek. Evenals het thermo-hemd, t-shirt, skipully, dunne trui, dikke trui en zeiljack. Afgetopt met een sjaal, muts en handschoenen…. Iemand nog op zoek naar een leuke hobby?

Aan het einde van de nacht varen we via het Slijkgat en de Goereese sluis het Haringvliet op. Om 5:30u meren we aan bij Marina Cape Helius in Hellevoetsluis waar de steiger aardig bevroren en glad is. Daar pakken we een paar uurtjes slaap en zetten dan om 10:00u onze tocht voort om via binnenwateren naar Bruinisse te varen. Voor ons best een bijzondere tocht omdat we met onze masthoogte niet meer door de voor ons vertrouwde jachtensluizen kunnen van Willemstad (Volkerak) en St. Philipsland (Krammer). We moeten door de sluizen voor de beroepsvaart omdat daar een beweegbare brug in zit die voor ons open kan.

Het is rustig weer en we gebruiken de tijd om onze nieuwe boot eens flink uit te mesten. Bakskisten, vloerluiken en kasten gaan open en we gooien vanalles aan dek. Wat kan in de kliko, op Marktplaats of aan boord blijven? We lijken wel een uitdragerij. Maar het ruimt lekker op!

Behalve alles aan en om de mast, zetten we nog meer puntjes op de ‘i’ deze week. Zo kiezen we ervoor om de navigatie instrumenten allemaal van hetzelfde type te maken. Dus de i60 winddisplay en i50 dieptemeter maken plaats en we installeren drie nieuwe i70s multi-functionele displays naast die ene die er al zat. Ook komt er een plek voor een buitenluidspreker en handset voor de marifoon. Bij onze ophaaltocht hebben we ervaren dat een marifoon alleen binnen, ongeveer gelijk staat aan geen marifoon. Je hoort belangrijke berichten niet of slecht en snel reageren is er ook niet bij.

Thijs ontwerpt op de computer een nieuwe plaat waarin alles bevestigd kan worden. Dit ontwerp gaat op mail naar een fabrikant die de plaat aan ons levert. Met alle bevestigings- en schroefgaten voorgeboord. Want het moet natuurlijk wel allemaal erg netjes en vooral uitgelijnd zijn. Noem het OCD of wat dan ook, maar anders erger ik me daar elke keer aan als ik er naar kijk… Het uiteindelijke resultaat is gelukkig naar mijn volle tevredenheid!

Dat aansluiten van nieuwe instrumenten roept ook nog een andere behoefte bij ons op. Als we dan tóch bezig zijn met het trekken van kabels en het aansluiten van nieuw spul, laten we dan ook eens kijken wat er allemaal nog in de boot aan bekabeling zit wat niet meer nodig is. En dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Ik weet niet of de makelaar dit – net als de fossiele radarantenne – ook als ‘dubbel uitgevoerd’ zou hebben betiteld maar man man, wat zit er een berg overbodige elektra in die boot!

We zijn – eigenlijk vooral Thijs is – letterlijk drie volle dagen bezig om elk kabeltje te lokaliseren, labelen en te beoordelen op noodzakelijkheid. En niet alleen kabels, ook omvormers die de 24 Volt boordspanning omzetten naar 12 Volt voor apparaten die dat nodig hebben zijn in – laten we zeggen – ruime mate aanwezig. Echt elke 12 Volt toepassing heeft zijn eigen convertertje. Ook zijn er apparaten die op een range van 10-30 Volt kunnen werken en toch achter zo’n omvormer zitten. Why…?

Uiteindelijk slopen we zeven omvormers uit de boot en vervangen die voor drie moderne en meer efficiënte omvormers daar waar het echt nodig is voor 12 Volt en/of stabiele spanning. Thijs zou Thijs niet zijn als hij niet heel goed nadenkt over wat we nodig hebben en welke apparaten wel of niet achter één converter kunnen zitten. Ook zorgt hij ervoor dat alles nu op de juiste manier geschakeld kan worden via het schakelpaneel van de boot én afdoende afgezekerd is. Dit alles uitermate ‘clean’ en dus overzichtelijk geïnstalleerd. Naast de omvormers halen we zo’n vijftien kilo overbodig koperdraad uit de boot: stroomsnoeren, oude marifoonkabels en coax kabel die elke hut aan boord vroeger voorzag van TV-signaal… Dat ruimt op!

Ook buiten ruim ik wat ‘elektriciteit’ op. Er staat een grote windgenerator achter op de boot. Een mooi ding om te hebben, maar voor gebruik van de boot in de thuiswateren is ie niet echt nodig. En hij staat best wel in de weg. Dus ik haal hem van dek maar bewaar de onderdelen zorgvuldig voor als we weer een grotere reis gaan maken. Dan komt ie wellicht van pas. Al het onderdekse installatiewerk van de windgenerator laten we daarom zitten. Als het ooit zo ver komt is het een kwestie van de windmolen terugplaatsen en dan doet ie het weer.

En dan, als kers op de taart, eindelijk de naam op de boot. Ik had die stickers al bij me toen we 20 januari naar Zweden reden om de boot op te halen. In de ijdele hoop dat we wel een moment zouden vinden om die naam er direct op te plakken. Maar dat is er niet van gekomen. Nu echter wel. En ik moet zeggen: het staat haar goed. Zeilvriend Jaap vraagt aan Thijs of we het professioneel hebben laten aanbrengen. Dat ervaren we als een groot compliment. En trouwens: wij doen alles zelf én professioneel!

De  officiële naam van de boot is ‘Kendu’. Maar ik vind het toch leuk om er op de romp een ‘2’ in superscript aan toe te voegen. Voor meerdere interpretaties vatbaar. Natuurlijk gewoon als ‘Kendu nummer 2’ te lezen. Maar als je het in het Engels leest kan het ook als ‘Kendu too’ geïnterpreteerd worden. Of als ‘Kendu in het kwadraat’. Want ze is toch wel heel fors groter dan onze vorige boot…

Tot slot komen er nog een nieuwe buiskap, dekluiken en nog wat afwerkdingetjes op de boot. Maar die moeten uit Zweden komen van de onderdelenwinkel van Hallberg-Rassy. Helaas duurt de verzending daarvan wat langer dan gehoopt. Die houden jullie maar tegoed. Wij gaan nu eerst maar eens een rondje zeilen. Want daar zijn we nog niet aan toegekomen terwijl het daar wel om was te doen!

Blog over twee weken: Twee is teveel