K#treis!

Ik heb net de trossen losgegooid na een week onderhoud in Kats en vaar nu de Oosterschelde op. Door weer- en windomstandigheden nog geen plannen om het ruime sop te kiezen en de zee op te gaan. Daarvoor wacht ik het goede moment af. Maar toch ben ik nu vertrokken. Het is vrijdag 31 maart.

Vanochtend in alle vroegte vanaf huis vertrokken omdat Kendu om 8.00u te water gaat. Mijn zoon Thijs brengt me weg. Ik kan altijd rekenen op Thijs. Zeker als het om de boot gaat. Hij brengt me weg en zo gauw Kendu te water ligt helpt hij mij om het voorzeil aan te slaan. Die moest er op de wal af en voordat het echt gaat waaien willen we deze er weer op hebben. En dat lukt prima.

Samen brengen we de laatste zaken aan boord en helpt Thijs nog wat met de boordcomputer. Ik probeer de knoop in mijn maag zoveel mogelijk te onderdrukken. Dadelijk is alles klaar en ‘moet’ ik weg…. Plots is het zover. Een laatste knuffel en Thijs gooit me los. Vanaf de steiger maakt hij een aantal foto’s terwijl ik de haven uitvaar.

Ik ben overmand door emoties. Van mijn ouders nam ik thuis al afscheid maar nu komt het echt binnen. Tranen stromen over mijn wangen en ik roep keihard: ‘Die k#treis!!!’ tegen mezelf en de wind. Heel even twijfel ik of ik dit wel wil. Heel even maar en dan weet ik natuurlijk weer dat ik hier zelf voor gekozen heb én wil.

Ik ga naar het beschutte vaarwater van het Veerse Meer. Goed idee, want de wind trekt inmiddels aan tot boven de 30 knopen. Marleen komt vanmiddag en dan wil ik bij mijn favoriete plekje ‘De Omloop’ liggen. Het is daar zo omringd door bossen dat het daar bijna altijd windstil is. Bovendien ligt het op loopafstand van vliegveld Midden-Zeeland en daar gaat Luuk, de oudste zoon van Marleen, zondag parachutespringen. Dat moeten we natuurlijk zien!

Ik ben vanuit Kats in no-time bij de Zandkreeksluis die me toegang geeft tot het Veerse Meer. Terwijl ik in de sluis lig kantelt er een vrachtauto net voorbij de brug. De chauffeur zie ik al snel naast zijn cabine staan, dus zonder schuldgevoel denk ik al gauw heel egoïstisch: ‘Als ze die brug nu nog maar blijven bedienen, anders lig ik hier vast!’ Gelukkig kunnen alle hulpdiensten de onfortuinlijke vrachtauto prima bereiken en gaat de brug open alsof er niets is gebeurd. Vrij en op naar De Omloop! De wind trekt alleen maar verder aan en de vlagen gaan ruim over de 40 knopen. Maar zo gauw ik De Omloop binnenvaar….. Rust!

De zondag dat Luuk gaat springen is ook de dag van de weeromslag. Maart was erg nat maar nu breekt de zon door. Heerlijk. Parachutespringen is net als zeilen: het is een illusie om te denken dat je de perfecte omstandigheden hebt op het tijdstip dat jij die graag wilt. Het blijft lang te bewolkt om de lucht in te gaan maar om 16:00u is het dan zover: Luuk wordt naar 13.000 voet hoogte gebracht en stapt daar dan vrijwillig uit. Mij niet gezien! Het is dan misschien wel een tandemsprong, maar ik vind Luuk superstoer. En Marleen ook want die geeft ook Luuk deze ruimte terwijl haar hart misschien een andere keuze wil maken.

Na het weekend gaat Marleen en komt mijn zoon Ruben aan boord. Voor een paar daagjes slechts, maar gezien alle afscheidsemoties vind ik het heel fijn. Het plaatst ook alles in het juiste perspectief. Niets is voor eeuwig, dus ook dit afscheid niet. En De Reis ook niet dus genieten nu het kan!

We zeilen en varen samen een beetje tussen De Omloop, Middelburg en Kortgene. Daar gaat Ruben woensdagavond weer van boord vanwege schoolverplichtingen. Niettemin hebben we een paar mooie dagen waarbij het weer ook nog eens enorm meezit. April laat zich van haar beste kant zien en trakteert op een paar zonovergoten dagen. Dat is genieten. Bij dat heldere weer horen ook koude nachten. Maar ook dat levert mooie plaatjes op!

Als ik Ruben heb uitgezwaaid in Kortgene, gebruik ik het afgaande tij voor een mooie avondzeiltocht over de Oosterschelde naar de Betonhaven Neeltje Jans. Een mooie ankerplaats en een prima uitgangspositie voor het doel van donderdag: naar IJmuiden zeilen. Windfinder.com belooft vanaf een uur of acht in de ochtend een zuid tot zuidoosten wind van 20-25 knopen (5 tot 6 Beaufort voor landrotten). Eerder was er voor zover de voorspellingen reikten alleen maar sprake van noordelijke winden dus ik ben superblij dat dit ‘weather window’ zich aandient. Zuidoosten wind van 20-25 knopen…. Idealer ga je het niet krijgen voor een tocht van Neeltje Jans naar IJmuiden. En ook het tij valt gunstig. Ik ben erg in mijn nopjes dat mijn ‘rustig-afwachten-dan-komt-het-juiste-moment-wel’ strategie zo goed uitpakt! Dat het de hele dag zal regenen deert me niet.

Woensdagavond bereid ik de tocht vast zo goed mogelijk voor. Ik leg de 1801 kaartenset klaar en zet waypoints en een route in de GPS. En ik leg mijn spullen klaar. In volgorde van aantrekken:

• Thermo ondergoed
• Sokken
• T-shirt
• Joggingbroek
• Skikousen
• Vest
• Laarzen
• Zeilbroek
• Das
• Zeiljack
• Reddingsvest
• Muts
• Life-lines (2 stuks)

Het is wat, dat plezierzeilen….

Maar ik heb een geweldige tocht. Om 8 uur ’s ochtends uur ga ik ankerop bij Neeltje Jans en om 18u loop ik IJmuiden binnen. Net daarvóór word ik gecontroleerd door de Kustwacht. Met alle zeetochten die ik heb gemaakt is dit de eerste keer voor mij. Via VHF kanaal 06 wordt mij een aantal vragen gesteld. Eén van de vragen is het doel van de reis. ‘Ik zit in de eerste week van zeven maanden zeilen meneer,’ is mijn antwoord. Het blijft even stil en dan zegt de Kustwacht: ‘Dan heeft u een mooi vooruitzicht. Goede vaart!’

Ik vaar door naar het passantenhaventje van Beverwijk. Daar lig ik gratis én kan ik boodschappen doen. Dat is een beter aanbod dan de wat mij betreft troosteloze Marina Seaport IJmuiden. De volgende dag zeil ik met een lekker windje in de rug met zo’n 3 knoop over het Noordzeekanaal naar de Sixhaven in Amsterdam. En het is nog droog ook. De eerste week zit erop.

Tóch wel een mooie reis…