Een nieuwe Kendu

‘Even op Marine Traffic kijken, zomaar. En wat schetst mijn verbazing: de Kendu op het Kieler Kanaal. Dan word ik nieuwsgiering Twan!’

Bovenstaand bericht kreeg ik 25 januari van Pierre, enthousiast HR43-zeiler en mede-clublid van de Hallberg-Rassy Connectie, de vereniging van Hallberg-Rassy eigenaren. En dat ik een beetje opviel op Marine Traffic – een website waarop je schepen kunt volgen – kan ik me wel voorstellen. Want ook ik had gezien dat mijn oudste zoon Thijs en ik zowat het enige jacht op het water in Noord-Europa bemanden in deze tweede helft van januari 2025! Wat deden we daar met Kendu?

Sinds ik in 2023 een half jaar op reis ben geweest, groeit de behoefte om nóg vaker aan boord te zijn, vaker verdere reizen te maken en op termijn misschien ook wel weer voor langere tijd weg te gaan. Wat mij betreft mét Marleen dan! En dat zou prima kunnen met de Kendu zoals ik die had, maar de gedachte aan een groter en daardoor sneller en comfortabeler zeiljacht dringt zich steeds vaker aan mij op. Sowieso oriënteer ik me al langere tijd op een grotere boot en één ding staat als een paal boven water: het móet weer een Hallberg-Rassy zijn. Dit vanwege de kwaliteit en (toer)zeileigenschappen die mij aanspreken. Dit komt wel met een prijs (‘Quality is remembered long after price is forgotten…’) dus een nieuwe of wat nieuwer model zit er niet in. Maar dat is niet erg want de ontwerpen van de jaren negentig of zelfs wat ouder spreken mij erg aan. Uiteindelijk zijn er drie typen Hallberg-Rassy waar ik voornamelijk naar kijk: de HR49, HR45 en HR46.

Wanneer ik in het najaar van 2024 een rondje door de Zeeuwse en Zuid-Hollandse delta zeil, kom ik in Hellevoetsluis. En daar ligt HR45 ‘WaveDancer’ van zeilvriend Maarten die ik ook tijdens mijn reis tegenkwam in Lerwick op de Shetland eilanden. Ik blijf een weekend hangen in Hellevoetsluis en Maarten en zijn vrouw Wilma geven mij alle ruimte om volledig door hun mooie schip te gaan en veel te leren over dit type. Maarten liet toen – tussen alle technische uitleg en mooie zeilverhalen door – doorschemeren dat de WaveDancer na bijna twintig jaren (zee)zeilen en genieten in 2025 te koop komt.* En eerlijk is eerlijk, ik heb weleens tegen Maarten geroepen dat als ie zijn schip ging verkopen hij eerst mij moest bellen, dus van dat nieuwtje word ik wel een beetje zenuwachtig! Ook Thijs komt meekijken en samen leren we erg veel over wat ons aanspreekt in de HR45 en wat voor ons belangrijke eigenschappen en kenmerken zijn.

Ondertussen houd ik een HR49 in de gaten die in Griekenland te koop ligt. De HR49 is het oudste ontwerp van de typen die mij aanspreken maar dit is een zeer mooi exemplaar dat erg volledig is opgeknapt. Ik heb zelfs contact via de makelaar maar hoor dat er al serieuze interesse is en dat het waarschijnlijk is dat de eigenaar binnenkort op een bod in gaat. En dat gebeurt inderdaad. Jammer, maar er zijn meer schepen op de markt.

Zoals een HR45 in Malmö, Zweden. Deze wordt geadverteerd als een volledig gerefit exemplaar en trekt met zijn foto’s en de (te) hoge vraagprijs mijn aandacht. Dát moet iets bijzonders zijn… Thijs en ik bekijken de advertentie en kijken elkaar aan: het is de moeite waard om dit schip ‘in het echt’ te gaan bekijken. We gaan er niet bepaald vanuit dat dit ‘ons schip’ gaat worden, maar het is wel interessant vergelijkingsmateriaal voor andere schepen die we in de toekomst nog zullen gaan bekijken. Bovendien hebben we wel zin in een tripje naar Zweden.

Thijs houdt nog minder van vliegen dan ik, dus we gaan lekker met de auto. En in het weekend van vrijdag 11 oktober is het zover. Op naar Zweden!

Die vrijdag verzorg ik nog een training in Zaltbommel maar aan het einde van de middag pikt Thijs mij op en rijden we in de avond naar Ejby, Denemarken. Dat ligt zo’n tweeëneenhalf uur rijden van Malmö en daar slapen we in een AirBnB. Vroeg uit de veren de volgende ochtend en we komen aan het einde van de ochtend aan in Malmö. In de haven van Limhamn zien we de HR45 voor het eerst met eigen ogen en ontstaat direct toch wel het idee: dit is ‘m!

Maar we gaan natuurlijk niet over één nacht ijs. Als de botenmakelaar er is gaan we gewapend met een checklist van letterlijk 23 pagina’s aan boord. Deze hebben we zelf opgesteld aan de hand van ons bezoek aan de WaveDancer. We beginnen binnen in de voorpiek en zijn van plan het schip van voor tot achter door te nemen. Eerst aan de binnenzijde en vervolgens doen we dat dan aan de buitenzijde nog eens dunnetjes over. Vriendelijk maar beslist ‘jaag’ ik de makelaar van boord. Dit gaat immers wel even duren en Thijs en ik willen het zonder pottenkijkers doen. Gelukkig vindt de makelaar dat geen probleem en hij vertrekt. En wij werken onze checklist af.

Als na een kleine drie uur de makelaar zich weer meldt aan boord met een gezicht van ‘jullie zullen wel klaar zijn’, kunnen wij oprecht melden dat we ongeveer een kwart van de checklist hebben afgewerkt. De makelaar kan het bijna niet geloven en begint – ondanks dat we hadden afgesproken dat we alle tijd konden nemen – schoorvoetend wat opmerkingen te maken over afspraken die hij aan het einde van de middag nog heeft. Ach, ik snap het ook wel. Toch werken wij de gehele checklist nog af en krijgen een goede indruk van de boot. ‘Volledig gerefit’ is de boot niet maar het is toch wel een érg mooi exemplaar. Wij weten nog zekerder dat dit ons schip moet worden!

Als we weer thuis zijn begint het spel van de biedingen. Ik vorm mij een beeld van wat ik aan de boot wil uitgeven en welke kosten er direct na aanschaf nog zullen zijn. En via de makelaar tast ik af wat de verkoper in zijn hoofd heeft. Het wordt even stekelig over en weer maar uiteindelijk komen we een prijs overeen die ons beiden past. Onder voorbehoud van een proefvaart én inspectie van het onderwaterschip uiteraard, dus we gaan nóg een keer naar Zweden.

We spreken af dat we op vrijdag 1 november een proefvaart kunnen maken en dat direct aansluitend de boot voor de winter de wal op gaat in Limhamn. Dat geeft de gelegenheid om meteen ook het onderwaterschip te inspecteren.

Het is een zeer winderige dag, die eerste november. Vanuit de haven varen we in het zicht van de Øresundbrug de Sont op en in steile golven varen we op de motor en een stukje op het grootzeil en kotterfok. Naar mijn idee waait en golft het veel te hard om onder vol grootzeil en de kotterfok te zeilen zonder dat de bakstagen gezet zijn. En als Thijs bij de mast bevestigt dat deze flink staat te pompen val ik een beetje uit mijn rol en verordeneer de dan nog eigenaar om de zeilen weg te nemen! Dat gebeurt gelukkig en daarna zeilen we nog een stukje voor de wind op de genua. Wij willen dit schip hebben!

Terug in de haven staat de boot in no-time op de wal. Gewapend met wat tips die we nog kregen van Paul van Nova-Yachting (de importeur van Hallberg-Rassy in de BeNeLux) bekijken we datgene wat belangrijk is. Maar het is snel duidelijk dat er echt geen zorgpunten onder water zijn. Het schip wordt gestald en binnen in het havenkantoor zet ik mijn handtekening.

Ik ben eigenaar van een HR45 en we kunnen plannen gaan maken de boot over te zeilen naar Nederland!

Blog volgende week: Delivery

^{*Wie mogelijk geïnteresseerd is in WaveDancer kan via mij in contact komen met Maarten}